อ่านละครออนไลน์ อัพแมนมาปิ๊งรัก When I see you again ตอนที่2
อัพแมนมาปิ๊งรัก When I see you again ตอนที่2
อัพแมนมาปิ๊งรัก When I see You again ตอนที่ 2
เมื่ออันซี หยาลู่ และเหม่ยเหวิน เห็นว่าเงินรางวัลมีจำนวนถึง 1 แสน ต่างก็พากันดีใจมาก หยาลู่ร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เรารอดแล้ว”
“รอดแล้ว” อันซีทวนคำเพื่อนอย่างดีใจ
“งั้นเราก็รอดอีกหนึ่งเดือน ฮิๆๆ” เหม่ยเหวินดี๊ด๊า
“แต่จะประกวดพรุ่งนี้แล้วนะ” อันซีทักท้วง
หยาลู่นึกได้ “ก็แสดงว่าการลงทะเบียนผ่านไปแล้ว เฮ้อ”
“แล้วไงล่ะพวกเธอใช้สมองคิดหน่อยสิ เราสนิทกับผู้ใหญ่บ้านมั้ย” เหม่ยเหวินถาม
“สนิท” หยาลู่ตอบทันควัน
“สนิทมากด้วย แค่วานให้เขาช่วยเราก็ได้แล้วนี่”
“แต่ว่าผู้ใหญ่บ้าน” อันซีท้วงอีก
เหม่ยเหวินไม่พอใจ “โธ่เอ๊ยเวลานี้แล้วเธอยังมาแต่ผู้ใหญ่บ้านอะไรอีก หรือว่าเธอจะไปกับเจียนไห่โค่”
“อย่าๆ” หยาลู่รีบห้าม
“ไปหาผู้ใหญ่บ้าน”
อันซีตัดสินใจ เหว่ยเหวินกับหยาลู่แปะมือกันว่างานสำเร็จ
คืนนั้นยิ่วเชียนนั่งนึกถึงเรื่องระหว่างเขากับอันซีที่เกิดขึ้นที่สระน้ำ
“เธอราคาถูกขนาดนี้เชียวเหรอ”
ยิ่วเซียนนึกถึงเรื่องในอดีตสมัยเขากับอันซีเป็นนักเรียน
“นายมีตาหรือเปล่าเนี่ย ไม่รู้จักมองคนเลย นายทำแบบนี้ไม่ถูกนะ โง่จริงๆ มีตาแต่ไม่รู้จักมองคนให้เป็น สมน้ำหน้า”
ยิ่วเชียนได้แต่ถอนใจ
ต้าหูและเสี่ยวหูรออันซีมาที่ห้องของโรงแรมตามที่นัดกับไห่โค่ ทั้งสองจวนจะหลับอยู่รอมร่อ ในขณะที่ไห่โค่นั่งนิ่ง เงียบ
“นี่มันเวลาอาหารมื้อดึกแล้วนะ” ต้าหูท้วง
“หรือว่าลูกพี่จะเอากาแฟอีกแก้วมั้ย” เสี่ยวหูเอาใจ
“ลูกพี่ ตู”
“ตู่ตูตูตู ตู ตู่ ตู่ตูตูตู ตู ตู่” เสี่ยวหูร้องเพลง
ไห่โค่หันมามองลูกน้องอย่างตำหนิ
“ตูอีกสิ พูดตูอีกสิ ตู”
ไห่โค่จะหันไปตบลูกน้อง ทั้งสองหลบอย่างว่องไว
“ทำไมเธอต้องทำอย่างนี้กับฉันด้วย ทำไมต้องบังคับฉัน ความจริงใจแลกความว่างเปล่าจริงๆ”
ไห่โค่ลุกเดินจากโต๊ะอาหารขากะเผลกๆ ออกไป เสี่ยวหูงงๆ หันมาถามต้าหู
“ลูกพี่เป็นอะไร”
“ขาชาน่ะสิยังจะถามอีก กลับ”
ทั้งสองเดินตามไห่โค่ออกไปอย่างเห็นใจ
อัพแมนมาปิ๊งรัก When I see you again ตอนที่2
อันซีฝึกทำอาหารอย่างจริงจังเพื่อการประกวด หยาเอินเพื่อนอีกคนของอันซี ซึ่งมีบุคลิกอ่อนแอ เดินเข้ามามองอย่างเป็นห่วง เห็นอันซีตั้งใจทำอาหารอย่างขะมักเขม้น จึงเขียนโน้ตทิ้งไว้ให้ เพราะไม่อยากรบกวน แล้วเดินออกไป
อันซีทำอาหารเสร็จหันมาเห็นโน้ต
“อันซี อย่าหักโหมเกินไป พักผ่อนบ้างนะ พกปลาโชคดีของเธอไว้ด้วยล่ะ พรุ่งนี้สู้ๆ นะ”
อันซียิ้มมีกำลังใจ หันไปฝึกทำอาหารต่อ
เช้าวันแข่งขัน พวกอันซีไปยืนประจำที่ในฐานะผู้เข้าประกวดทำอาหาร ผู้ใหญ่บ้านขึ้นกล่าวบนเวที
“ดีมาก วันนี้ เป็นการประกวดครั้งยิ่งใหญ่ของหมู่บ้านภูล่าน เดิมที ฉันแค่อยากทำให้หมู่บ้านของเราคึกคัก เลือกตัวแทนสินค้าโอทอป ทำให้คนภายนอกรู้จักสินค้าของเรา เพราะคิดถึงหมู่บ้านภูล่านของเรา แต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เราจะได้สปอนเซอร์รายใหญ่ ดังนั้น ตอนนี้ เราขอต้อนรับสปอนเซอร์และในขณะเดียวกันก็เป็นกรรมการการประกวดครั้งนี้ ที่ให้การสนับสนุนหมู่บ้านของเรา นั่นก็คือ ผู้อำนวยการเซี่ยจากบริษัทโอเชี่ยน”
ทุกคนต่างปรบมือให้ พลางพูดขานตำแหน่งนั้นพร้อมๆ กัน
“ผู้อำนวยการเซี่ยๆๆ”
ยิ่วเชียนเดินยิ้มออกมาจากด้านหลัง เขาหันไปเห็นอันซีมาเข้าประกวดด้วยก็ตกใจ อันซีเองก็คาดไม่ถึงว่าจะเจอหนุ่มโรคจิตอีกครั้งในฐานะสปอนเซอร์รายใหญ่และกรรมการตัดสิน ทั้งสองสบตากันอย่างอึ้งๆ ยิ่วเชียนเดินไปนั่งประจำที่ร่วมกับกรรมการคนอื่น ผู้ใหญ่บ้านรีบกล่าวต้อนรับ
“เราขอต้อนรับผู้อำนวยการเซี่ยจากบริษัทโอเชี่ยน”
“โอ้ หน้าเด็กมากเลย” เหม่ยเหวินออุทานเบาๆ
“ดังนั้น เพราะได้รับการสนับสนุนจากผู้อำนวยการเซี่ย เงินรางวัลของเราเลยเพิ่มขึ้นจากเดิม และมากถึงหนึ่งแสนหยวน”
อันซีไม่อาจสู้หน้ายิ่วเชียนได้หันหลังจะเดินหนี เหม่ยเหวินแปลกใจ
“เอ๊ะอันซี การแข่งขันจะเริ่มแล้วเธอจะไปไหน จะให้เราเตรียมอะไรอีกมั้ย อาหารทะเลจะให้เอาออกมาเลยมั้ย”
“จริงด้วย” จื้อหลิงย้ำถาม
อันซียังยืนอึ้ง ในขณะที่ยิ่วเชียนก็มองหญิงสาวแล้วยิ้มมุมปาก อันซีนึกถึงเรื่องที่สระน้ำในโรงแรมเมื่อวาน
“ไอ้โรคจิต นายทำร้ายฉัน รังแกฉันแล้วยังแตะต้องตัวฉัน”
“ยัยบ้าเธอทำอะไร”
“ไอ้โรคจิต ฉันจะบอกนายนะ ต่อไปถ้ากระถางตกใส่นายฉันนี่แหละเป็นคนทำ”
“ฉันไม่สงสัยแม้แต่นิดเดียว”
“นาย”
“เธอ คือผู้หญิงประเภทที่ฉันรังเกียจที่สุด”
นึกมาถึงตรงนี้ อันซีก็ยิ่งทำหน้าไม่ถูก
การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้น ผู้ใหญ่บ้านป่าวประกาศผ่านไมโครโฟนเสียงดัง
“ตอนนี้ ขอต้อนรับดอกไม้ปลาแห้งกลุ่มแรกของเราจากคุณปู่เกา”
ทุกคนต่างปรบมือ ปู่เก่านำทีมไปยืนตรงกลางพร้อมปลาแห้งที่นำมาประกวด แล้วกล่าวขึ้น
“สวัสดีครับ ท่านคณะกรรมการ และแขกทุกท่าน วันนี้ผมไม่เพียงแต่นำเสนอปลาแห้ง ผมยังมีเพลงที่แต่งเพื่อปลาแห้งของผมด้วย ผมขอร้องให้ทุกคนฟัง ณ บัดนี้ ขายปลาแห้ง ทั้งหอมหวานและกรอบ ปลาแห้งน้อย รีบมาซื้อปลาแห้งน้อย ปลาแห้งน้อย”
กรรมการต่างทำหน้าปูเลี่ยนๆ กับเสียงร้องเพลงของปู่เกา ผู้ใหญ่บ้านเหลือบไปมองหน้ายิ่วเชียนแว่บหนึ่งกลัวจะรำคาญ แล้วเธอก็ตัดบทปรบมือพูดเสียงดัง
“ดี ร้องได้ดีมาก ปรบมือๆ”
“ขอบคุณครับๆ”
กรรมการคนหนึ่งถามขึ้น “ผมขอถามอะไรหน่อย จะขายปลาแห้งก็ขายไปสิ ทำไมลุงต้องพาผู้หญิงสองคนออกมาด้วย”
ลุงหน้าเสีย อึกอัก มองหน้าหญิงสาวข้างๆ ยิ่วเชียนมองอย่างเห็นใจ ก่อนช่วยพูด
“พวกเธอเป็นหลานลุงใช่มั้ย แค่เห็นผมก็รู้แล้ว”
ลุงยิ้มพอใจในคำพูดของยิ่วเซียน แต่กรรมการคนนั้นก็ยังถามต่อ
“แล้วยังไงล่ะ ประเด็นคือ พวกเขาสามารถนำเสนอจุดเด่นของปลาแห้งได้มั้ยล่ะ”
ยิ่วเชียนรีบตอบแทน “กรรมการชิมไม่รู้รสเหรอ ว่าในปลาแห้งมีถั่วลิสงหอมด้วย”
อันซีมองยิ่วเชียนอย่างแปลกใจ ผู้ใหญ่บ้านก็งงๆ รีบเอาจานปลาแห้งมาดมดู หญิงสาวข้างๆ ปู่เการีบอธิบาย
“ใช่ค่ะ เราช่วยคุณปู่คัดถั่วลิสงออกมาทีละเม็ดเลยค่ะ”
“อีกอย่าง คุณปู่คัดถั่วลิสงที่อร่อยที่สุดในหมู่บ้านของเราเลยล่ะ”
“อร่อยค่ะอร่อย ปรบมือหน่อยเร็ว”
ผู้ใหญ่บ้านชวนทุกคนปรบมือ กรรมการคนเดิมรีบเชิญกลุ่มต่อไปทันที
“เชิญกลุ่มต่อไป”
อัพแมนมาปิ๊งรัก When I see you again ตอนที่2
เด็กชายผู้เข้าประกวด อธิบายถึงสิ่งที่เขานำมาประกวดให้กรรมการทุกคนฟัง
“นี่คือเปลือยหอยที่แม่ผมทำด้วยมือเพราะอยากนำเสนอเปลือยหอยที่สวยที่สุดของหมู่บ้านให้ทุกคนรู้จัก”
“ขอบคุณมาก”
ยิ่วเชียนรับของมา พลางมองที่เล็บของแม่เด็กชายคนนั้น แล้วคิด
“เล็บฉีกขาด ขาดสารอาหาร ไม่สวมแหวนด้วย เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวสินะ”
แม่ของเด็กเห็นยิ่วเชียนมองก็พยายามหลบเล็บมือของตัวเอง กรรมการคนเดิมถามขึ้น
“เธอสามารถบอกได้มั้ยว่า เปลือยหอยของเธอ มีจุดเด่นตรงไหนที่น่าสนใจบ้าง”
ทั้งเด็กและแม่ต่างอึกอัก ด้วยเป็นชาวบ้านไม่คุ้นเคยกับการพูดแบบนี้ ยิ่วเชียนรีบตอบแทน
“สร้อยข้อมือนี่ไม่เหมือนที่อื่น ช่วยเอาแม่เหล็กมาหน่อย”
เจ้าหน้าที่นำแม่เหล็กมาให้ยิ่วเชียน อันซีมองว่าเขาจะทำอะไร แล้วยิ่วเชียนก็พูดต่อ
“แร่เหล็ก เป็นสินค้าเด่นของหมู่บ้าน มีเพียงเปลือยหอยของที่นี่ที่มีแร่เหล็กได้ สร้อยข้อมือนี้จึงมีสิทธิ์มีส่วนร่วมในการแข่งขันครั้งนี้”
แม่เด็กซึ้งใจ
“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ”
ผู้ใหญ่บ้านรีบปรบมือกล่าวชื่นชม
“ดี แร่เหล็กเป็นตัวแทนของหมู่บ้านภูล่านของเรา ขอขอบคุณเปลือยหอยจากกลุ่มสองทุกคน ช่วยปรบมืออีกครั้งค่ะ”
ทุกคนปรบมือ จื้อหลิงหันไปกระซิบกับเหม่ยเหวิน
“ผู้ชายคนนั้นเป็นผีเหรอทำไมเขารู้ทุกอย่างเลย”
“นั่นสิ ทำไมเขาถึงได้รู้จักหมู่บ้านของเราอย่างดี แม้แต่แร่เหล็กก็ยังรู้”
อันซีฟังเพื่อนแล้วหันไปมองยิ่วเซียนอย่างพิจารณาอีกครั้ง พลางคิด
“ที่จริงเขาไม่ได้เลว ทำไมฉันต้องกลัวเขาด้วยล่ะ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะไม่โกรธก็ได้”
เหม่ยเหวินงง “หะ ใครโกรธอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไร”
“อ้อ”
กลุ่มต่อมาเป็นชายมีอายุ พยายามแนะนำสินค้าของตัวเอง
“ฉันได้ตั้งชื่อสินค้าชิ้นนี้แล้วเป็นชื่อที่พิเศษมากด้วย”
ผู้ใหญ่บ้านสนใจ “โอ้ว ชื่อว่าอะไรล่ะ”
“เป็นชื่อที่แสดงถึงความรัก ชื่อ ค่ำคืนแห่งเซ็กซ์ไงล่ะ”
ชายแก่หัวเราะ กลุ่มคนดูต่างหัวเราะไปด้วย แม่คนหนึ่งเอามือปิดหูลูกชายไม่ให้ฟัง หญิงที่มาร่วมทีมกับชายแก่พยายามแก้ตัว
“เอ่อ ไม่ใช่ค่ะๆ เป็น เป็นความรักก็จริง แต่คืนแห่งเซ็กซ์ไม่ใช่ค่ะ”
ผู้คนพากันหัวเราะ หญิงคนนั้นอธิบายต่อ
“ไม่ใช่นะคะ เอ่อ ทุกคนดูรูปหัวใจนี่สิ มันเป็นตัวแทนของความรัก ฉะนั้นจึงเรียกมันว่าคืนแห่งเซ็กซ์”
ผู้ใหญ่บ้านหัวเราะ “ถูกแล้วๆ”
ป้าเขินอาย ลุงแก่เข้าไปหยอกล้อทำท่าจะจูบ ทำให้บรรยากาศครึกครื้น ยิ่วเชียนยิ้มๆ อันซียิ้มแล้วลอบมองชายหนุ่ม ยิ่วเชียนหันมามองสบตา หญิงสาวจึงต้องหลบตาไปอย่างครุ่นคิด ผู้ใหญ่บ้านพูดขึ้น
“ขอบคุณลุงจิงวากับป้าจิงวา ที่นำเสนออาหารพิเศษให้เราทุกคนรู้จักค่ะ ปรบมือหน่อยค่ะ”
กลุ่มของอันซีเริ่มตื่นเต้น
“ใกล้จะถึงกลุ่มของเราแล้ว” เหม่ยเหวินสั่นๆ
“ตื่นเต้นจังเลย เรากลับไปดีมั้ย” จื้อหลิงเริ่มกลัว
“อย่าตื่นเต้นๆ” เหม่ยเหวินปลอบ
อันซีสวนขึ้น “ไม่สนแล้วว่าจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว ต้องสู้เท่านั้น”
“อย่าตื่นเต้นๆ”
เหม่ยเหวินให้กำลังใจเพื่อนๆ แล้วทั้งสามก็พูดสโลแกนขึ้นพร้อมกันเพื่อเรียกกำลังใจ
“เย่จือไห่สู้สู้ๆ”
อ่านละครออนไลน์, บทละครอัพแมนมาปิ๊งรัก, ละครออนไลน์, ซีรี่ย์อัพแมนมาปิ๊งรัก, อ่านละคร, อ่านละครออนไลน์, อ่านละครออนไลน์ อัพแมนมาปิ๊งรัก, อ่านอัพแมนมาปิ๊งรักออนไลน์, เรื่องย่ออัพแมนมาปิ๊งรัก, อัพแมนมาปิ๊งรัก, อัพแมนมาปิ๊งรักออนไลน์ , อ่านอัพแมนมาปิ๊งรัก ตอนที่2 , When I see You again ตอนที่ 2
คลิปย้อนหลังWhen I see You Again อัพแมนมาปิ๊งรักทุกตอน